COMPLEXE STRUCTUREN

Over het werk van Addy Coumou

Elk individu is anders, maar wel herkenbaar als een exemplaar van de soort.
Elke eik-of elk eikenblad- is uniek en heeft ziin eigen vorm en karakter. Maar is wel herkenbaar als eik. Het is geen berk of iep.

Dit gegeven is het uitgangspunt voor het werk van Addy Coumou.

AI in de jaren ‘80 naaide ze stroken papier aan elkaar tot een soort enorme bladeren met nerven.
Zij heeft een bijzondere aandacht voor dingen in onze dagelijkse omgeving, die een complexe vorm en structuur hebben
Vanuit die interesse ontstonden werken bestaande uit golvende rasters van hout, of diverse ritmes en overlappende structurenvan textiel die een moiré-effect teweegbrengen.
En ze schilderde tulpen, gebaseerd op de 17e eeuwse tulpenmanie. Tulpen in felle kleuren, met vlammende bladeren.
Ze zoomt in op een individuele tulp en maakt er een heel precies portret van. En juist in dit individuele portret kunnen we de tulpensoort herkennen.

Overal in onze omgeving zijn zulke complexe vormen te vinden,
als je er maar oog voor hebt. In de fruitmand, in planten, een spitskool of rode kool, berk of iep, bladeren en takken.

Zo blijkt een rode kool een onwaarschijnlijk complexe en rijke structuur te hebben. Addy neemt zo’n rode kool, snijdt hem in tweeën en bestudeerd de inwendige vormen.
Ze maakt er een foto van die ze via een gerasterd vel omzet in een bruikbare tekening
die ze verder kan uitwerken in een driedimensionaal werk.
Het is noodzakelijk dat deze tekening uit één geheel bestaat zodat ze hem op een laag foam kan aanbrengen en kan uitsnijden, zonder dat er losse stukken uit vallen.
Het foam wordt zorgvuldig beplakt met een dun laagje beschildert textiel in de vorm van het beeld, wat dan tenslotte wordt uitgesneden.
Het resultaat roept twee soorten diepte op: de geschilderde diepte en de uitgesneden diepte. Deze werkelijke diepte accentueert ze nog eens door de achterkant van het foam in een contrasterende en fluoriserende kleur te schilderen, zodat er een gekleurde schaduw op de muur valt, precies achter en rondom het object.
De rode kool dient zich aan als een denkbeeld, los gezongen van zijn omgeving.

Op dezelfde wijze zijn er werken ontstaan van kleedjes, planten, groenten, zelfs van mensen en van bomen. Met een sterk gevoel voor humor en relativering noemt ze deze boomsilhoueten ‘takkenwerken’. Telkens, ook hier weer, zien we een complexe structuur voorgesteld als een vertrouwd, herkenbaar beeld.

Hoeveel diepzinnige en filosofische gedachten dit werk ook oproept, Addy zelf benadrukt dat ze het ook gewoon heel mooi vindt hoe zo’n plant in elkaar zit.
En haar werk kan dan ook schaamteloos mooi gevonden worden

Frank Lenferink   (Beeldend kunstenaar)